بند ۲۰۹ : هاروارد ایران

.... زنگ زدم خونه. علی گوشی و برداشت

با همون صدای همیشگی. بهش گفتم صدات فرق نکرده! گفت بهم میگن قیافه اتم فرق نکرده! نمی دونم

گفتم بابا روزهای اول که رفته بودی می گفت من به داشتن پسری مثل علی افتخار می کنم. می گفت اگه کوچکترین خطایی از علی سرزده بود براش هیچ تلاشی

نمی کردم. می گذاشتم تا مدت محکومیتش سر بیاد

گفت: هلاله. پدر مادرمون خیلی قویند. گفتم آره من همیشه می دونستم. ولی نه تا این حد

گفت:مرسی از اینکه فراموشم نکردین. من آدمهایی و دیدم تو زندان که فراموش شده بودند

.پرسیدم میانگین تحصیلات تو بند ۲۰۹ چیه علی؟ گفت بالاست خیلی. ولی جدا از اون هر کسی که اونجاست در یک زمینه ای یک قابلیت و توانایی خاص و منحصر به فردی داره. هیچ کس آدم معمولی نیست و به طرز تصادفی هم اونجا نیومده! بند ۲۰۹ شده هاروارد ایران